22 juli 2020blog

Ik dacht,

als ik nou een Levi’s had, grotere borsten of een vrijstaand huis,
dan hoor ik er wel bij.
Als ik nou maar stil en gehoorzaam ben, mezelf onzichtbaar maak,
dan accepteren ze me wel.
Als ik nou gewoon meedoe met de rest, net ben zoals zij,
dan ben ik eindelijk vast wel goed genoeg.

Ik dacht,
ik moet dus wel een goede baan en veel geld verdienen.
Met dat geld koop ik dan alles wat ik nodig heb.
En als ik dan eindelijk alles heb.
Ik dacht, nou, dan ben ik wel gelukkig…

Ik dacht en ik dacht,
en ik dacht echt volledig verkeerd!

Ik voelde me leger, zinlozer dan ooit.
Ik was mezelf helemaal niet meer.
Dacht niet eens meer na over wat ik dacht.
Ik was nog slechts een schim, een robot,
enkel de pijlen volgend neergezet door anderen.
Had mezelf beetje bij beetje verkocht en had het niet eens in de gaten.

Nog steeds was ik anders dan anderen,
alleen had ik mijn anders zijn verraden.
Ik was verdwaald in mijn slaap, zonder me de weg naar huis te herinneren.

Mijn licht gedoofd.
Mijn stem gebroken.

Want, zo vroeg ik mezelf:
wie ben ik eigenlijk, zonder alles wat ik heb?
Wat blijft er over als ik enkel en alleen nog ben?
Ben ik dan nog iets of ben ik dan helemaal niets?
Of ben ik juist dan alles?

Ik ben alles wat ik ben.
Ik ben alles wie ik ben.
Dat is toch meer dan genoeg?
Dan ben ik toch allang genoeg!

En zo vond ik mijn weg en kwam ik thuis.

Rosalie Heefer

Het land Commodity

There is an empty room, and you. And you are enough. You are all that’s needed in this room, you fill it with your light and the miracle of your being, and now you realize: the things you used to express yourself, those were just a crutch. You need none of it. You are enough.
Leo Babauta

Welkom in het land commodity oftewel het land van de verbruiksgoederen! Hier kan alles! Niets is ooit gek genoeg. Je kunt nooit teveel hebben van wat je graag wil hebben toch? Ten slotte heb je het écht wel nodig! Bovendien wordt je er blij van. Toch? Dit is het land van het alles overtreffende argument: ‘omdat het kan’! En simpelweg ‘omdat het kan’ putten we gewoon even met z’n allen de aarde leeg en vullen en vervuilen we haar het met afvalbergen zo hoog en onherbergzaam als de Mount Everest en het Himalayagebergte bij elkaar.

Het land commodity is, kortom, een land vol tegenstrijdigheden en een plek waar de dualiteit van het leven op scherp gesteld wordt. Het is een land waarin je je authentieke zelf gemakkelijk kwijtraakt, gedachteloos ronddolend in de overvolle paden van plat vermaak, fast fashion, junk food en struikelend over de duizenden en duizenden spullen, slechts gemaakt om gekocht en nauwelijks gebruikt te worden. Welkom in dit land van instant bevrediging, uiterlijk vertoon en in de basis, een leeg, gelukloos bestaan.

Wat is het, dat ons toch zo gevoelig maakt voor de verleidingen van ‘commodity’? Wat maakt dat we telkens denken dat we dingen buiten onszelf nodig hebben en moeten kopen om onszelf beter, gelukkiger, mooier en meer ons zelf te voelen? Om onszelf geaccepteerd en ‘geliked’ te voelen. Hoe komt het dat we blijven geloven dat als we ‘dat ene’ hebben, dat het dan beter is dan hoe het nu al is? Waarom willen we toch steeds maar weer meer, steeds groter, steeds nieuwer en zijn we bereid er nagenoeg alles voor te geven wat we hebben? Hoe komt het, dat ongeacht hoe vaak we ook proberen dat lege gat van binnen te vullen en de onrust te ontlopen met allerlei materiële of korte termijn bevredigende zaken, we nooit enige vorm van echte rust en tevredenheid ervaren?

Het land commodity is een leeg land, gebouwd op illusie en gevoed door angst. Een illusie die we samen met elkaar in stand houden, zolang we doorgaan met oplossingen en antwoorden buiten onszelf te zoeken. Zolang we blijven toestaan dat anderen voor ons bepalen wie en wat we zijn. Zolang we geluk blijven zien als iets dat we kunnen kopen met geld of desnoods met onze ziel. Zolang onze angst om te zijn wie we zijn groter is, dan onze liefde om te zijn wie we werkelijk zijn.

Werken met Runen

Om de boodschap van de ity’s uit te dragen hebben Leonie en ik ervoor gekozen om te werken met de runen van de oude Futhark, inclusief een latere Angelsaksische uitbreiding. Runen zijn een oud en zeer krachtig middel om intuïtief de wijsheid en kennis vanuit de oudste tijden, van de wortels van de Yggdrasil, de Oud-Noorse wereldboom, tot ons te laten komen in het hier en nu. Runen vinden hun oorsprong in een sterk vrouwelijke traditie en ze helpen ons om onze innerlijke stem duidelijk weer te geven en te vertalen naar hedendaagse bruikbare inzichten. Voor iedere Ity zullen we telkens blind een rune trekken en op basis daarvan laten we de boodschap intuïtief ontstaan en tot ons spreken.

De boodschap

Samen met het omdraaien van het kaartje waar ‘commodity’ op stond kwam ook de rune IS (ook wel bekend als ISA) naar voren. IS staat symbool voor ijs. Het toont ons dat wat vastzit, daar waar een obstructie ons in de weg staat. IS nodigt uit om een pauze te nemen, om stil te staan, na te denken en uit te rusten. IS brengt ons vruchtbare wachttijd en het is aan ons om deze wachttijd in te vullen, totdat het ijs begint te smelten en we weer naar voren kunnen treden in bewuste handelingen. In combinatie met ‘commodity’ nodigt IS ons uit om tijdens deze wachttijd een reis naar binnen te maken. Om onze weg terug te vinden naar ons authentieke zelf. Zo kunnen we onderzoeken wie we ook alweer zijn, zonder alle opsmuk, bouwdozen en tierelantijnen van de wereld. Wie ben je zonder alle gadgets, zonder internet, zonder make-up, zonder huis, zonder auto, zonder verre reizen. Wie ben je zonder alle verhalen die je om jezelf heen gewikkeld hebt? Wie ben je als je gewoon naakt, kwetsbaar en volledig natuurlijk jezelf bent?

IS is de uitnodiging om jezelf te herontdekken, om naar binnen te treden in stilte en reflectie. Jezelf te ont-moeten van al het moeten dat je jezelf had opgelegd. Om jezelf opnieuw te zien, te voelen, te ervaren.

Verkennende vragen

  • Wat is mijn relatie met ‘commodity’ (spullen, gebruiksgoederen, consumptie-artikelen)?
  • Welke rol speelt ‘commodity’ in mijn leven?
  • In welke mate wordt mijn zelfbeeld bepaald door uiterlijkheden zoals kleding, gadgets, waar ik woon, mijn spullen en vakanties? Wat vertelt dit me over mezelf?
  • Hoe vaak zeg ik tegen mezelf als ik iets koop dat ik het echt nodig heb? En is dat ook zo?
  • Aan welk verhaal houd ik, misschien zelfs tegen beter weten in, nog steeds vast?
  • Wie ben ik zonder al mijn spullen en uiterlijkheden?
  • Op een schaal van 1 tot 10, hoe tevreden ben ik met mezelf?
  • Wat wil ik aan mezelf of mijn leven willen veranderen?
  • Wat heb ik daarvoor nodig? Wat daarvan denk ik alleen maar nodig te hebben en wat daarvan heb ik ook écht nodig?

Intentie en affirmatie op Commodity (opent het basischakra, onze wortel naar het bestaan):
Ik ben genoeg.

Voor ons, Leonie en mij, was dit een nogal verrassende en best spannende ity om te ontdekken en verkennen in zowel tekst als beeld. Het heeft een kritische blik op onszelf gevraagd en een nodige hoeveelheid aanwezig bewustzijn om zo kritisch te kunnen en te durven zijn naar onszelf. Het vereiste het loslaten van onze eigen kaders en overtuigen. Wat je ook vindt of hoe je je ook voelt door de hele toestand rondom Corona/Covid 19. Eén positief ding dat het wereldwijd heeft gebracht, is de mogelijkheid en ruimte voor de mensheid en ieder mens daarin afzonderlijk voor zichzelf, om zichzelf te herontdekken en los te weken van ons bijna gedachteloze, geconditioneerde consumptiegedrag. We hopen dat zowel tekst als beeld jou mag inspireren en motiveren om zelf op verkenning te gaan in het land van commodity. Als je hiervan iets met ons wilt delen dan is dat superfijn en we nodigen je daartoe met én in alle liefde uit.

Veel liefs,
Rosalie en Leonie

——————————————————————————————————————

Spelen met de ity’s is een samenwerkingsverband van Rosalie Heefer en Leonie Verbrugge

Illustratie:           Leonie Verbrugge
Tekst:                   Rosalie Heefer

2 Comments

  • Lieve Rosalie, misschien niet echt commodity, maar ik ben vanochtend voor de zoveelste keer weer maar eens over mijn grenzen gegaan. Op woensdag ochtend dans ik normaal gesproken bij een sacrale dans groep. Vanwege corona en mijn eigen kwersbare gezondheid al maanden niet gedanst. Vandaag was een hele dansdag, mijn gevoel zei duidelijk nee, maar mijn hoofd en innerlijke criticus vonden toch echt dat ik daar een uurtje bij moest zijn……
    Dus ik ging een uurtje….werd ik er blij van mwah, heeft het me iets opgeleverd, nee alleen irritatie over hoe sommige reageren, en nu? Nu lig ik voor dood op de bank, huilend van de pijn…..
    Mijn les (voor de zoveelste keer) naar mijn gevoel luisteren.
    Ik wilde dit gewoon even kwijt….
    Harte groet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *